برنامه جهانی غذا همچنین تلاش می‌کند تا کشاورزان خرد را از طریق توزیع پایدار تجهیزات و خدمات انرژی برای مصارف تولیدی و تقویت توسعه بازار کشاورزی توانمند کند. انتونیو گوتیرش، منشی عمومی سازمان ملل متحد هنگام ارایه این گزارش در مقر سازمان ملل متحد در نیویارک از طریق پیام ویدیویی گفت که پرتوهای امید وجود دارد، برخی از مناطق در مسیر دستیابی به اهداف تغذیه‌ای ۲۰۳۰ استند. اما به طور کلی، به یک تلاش جهانی شدید و فوری برای نجات اهداف توسعه پایدار نیاز است.
با توجه به محرک‌های ناامنی غذایی، هر منطقه‌ای از جهان ممکن است تحت تاثیر این پدیده باشد؛ اما با توجه به ویژگی‌های جغرافیایی، قومیتی و سیاسی وسعت این مساله در برخی از کشورها به‌مراتب بیشتر است. بنا برگزارش بانک جهانی ناامنی غذایی در خاورمیانه و شمال آفریقا یک چالش رو به رشد است. در سال ۲۰۲۰ سهم منا (MENA) از افراد در وضعیت ناامنی غذایی حاد در جهان ۲۰ درصد بوده است که در مقایسه با سهم ۶ درصدی آن از جمعیت جهان به‌طور نامتناسبی بالابود.
در عرصه بین الملل کشورهای قدرتمند دنیا در تلاش هستند تا شرایط مورد نظر سیاسی خود را به کشورهای ضعیف تر دیکته کنند، درنتیجه غذا نه تنها به عنوان یک کالای صادراتی، بلکه تحت موضوع تجارت سیاسی مطرح می شود و ناامنی غذایی می تواند به یک سلاح جنگی تبدیل شود. این امر نیز تنها با شناخت آسیب پذیری ها و تهدیدات پیش روی امنیت غذایی در گام اول و آینده پژوهی و مطالعه آینده این حوزه در گام دوم میسر خواهد شد. از همین رو پژوهش حاضر با نگاهی آینده پژوهانه به علائم هشداردهنده در امنیت غذایی جمهوری اسلامی ایران پرداخته است.
اگرچه گزارش سال گذشته مسیرهای تغییر نظام های کشاورزی را برجسته می‌کرد، اما واقعیت آن است که سخن از تغییر آسان‌تر از عمل به آن است. کورتنی بلیک، مشاور ارشد امور بشردوستانه ماموریت ایالات متحده در ژنو، به خبرنگاران گفت که مقامات ارشد دولتی در واشنگتن به‌وضوح اعلام کرده‌اند که باید اقدامات بیشتری برای کاهش این وضعیت انجام شود. سیستم‌های نمک‌زدایی خورشیدی توزیع‌شده محلی نیز می‌توانند آب‌های زیرزمینی شور را برای استفاده مجدد و بازیافت تصفیه کنند. از سال 2011 تا 2015، واردات به طور متوسط 23 درصد از مصرف گندم، 52 درصد برنج و 71 درصد ذرت را به خود اختصاص داده است.
گرسنگی حرمت انسان را خدشه دار می‌سازد و مانعی در راه پیشرفت اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و فرهنگی جامعه‌است.سرمایه‌گذاری در کشاورزی از اهمیت بالایی برخوردار است. با سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی و حمایت و توسعه آموزش و بهداشت در جامعه می‌توان به امنیت غذایی در جامعه کمک کرد تا همه دنیا از آن سودمند خواهند شد.سازمان فائو برای ارتقاء امنیت غذایی با کشورهای جهان همکاری نزدیک دارد. تغییرات شدید آب‌وهوایی و پیامدهای آن از جمله سیل و خشکسالی به محصولات کشاورزی در بسیاری کشورها آسیب رسانده و انسان‌های زیادی را آواره ساخته است. جنگ‌ها و درگیری‌ها، جنگل‌زدایی، کاهش پرشتاب منابع آب شیرین، گره خوردن امنیت جهانی غذایی به تصمیمات شرکت‌های چندملیتی، و بی‌توجهی به کشاورزی محلی از جمله چالش‌های نظام غذا و تغذیه در دوران حاضر است. در کنار این عوامل، بروز بحران کرونا آسیب زیادی به نظام غذا و تغذیه و فرآیندهای مؤثر بر تولید، توزیع، و مصرف غذا وارد کرد و رکود اقتصادی ناشی از آن انسان‌های بیشتری را به ورطه فقر و گرسنگی کشاند.
این بحران‌ها به دنبال بحران‌های امنیت غذایی و اقتصادی در طول دنیاگیری کووید ۱۹ بروز کرده‌است. طبق برنامه جهانی غذای سازمان ملل (WFP) در افغانستان که شاهد دهه‌ها جنگ و آشفتگی بوده، زنان و کودکان از جمله افرادی هستند که به‌ویژه تحت تأثیر ناامنی غذایی شدید قرار گرفته‌اند. بر اساس طبقه‌بندی‌ها حدود ۱/۴ میلیون نفر در این کشور در آستانه شرایط قحطی قرار دارند و سه میلیون نفر دیگر هم تنها یک مرحله با این وضعیت فاصله دارند.
